معاونت درمان مشهد- آموزش به بیمار

 

مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن با علت ناشناخته است که منجر به التهاب و از بین رفتن میلین در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) می شود که نتیجه آن اختلال در کارکردهای سیستم عصبی است. (میلین فسفولیپید پروتئینی است که به صورت عایقی رشته های عصبی بزرگ را می پوشاند و در انتقال پیام های عصبی نقش دارد). تظاهرات این بیماری در نوع و شدت با توجه به محل درگیری در مغز و نخاع متفاوت است.

 

 

سن شروع معمولا 10 تا 59 سالگی است (70% بیماران 40-20 ساله هستند). زنان دو برابر مردان مبتلا می‌شوند. شیوع این بیماری با فاصله گرفتن از خط استوا افزایش می یابد و در نژادهای مختلف متفاوت است.

 

 

علت بیماری ناشناخته است. شواهد موجود مکانیسم خود ایمنی را مطرح می کند که طی آن سیستم ایمنی بر علیه میلین فعال می شود و آن را از بین می برد. عواملی مانند استعداد ژنتیکی، منطقه جغرافیایی، عفونتهای ویروسی و فشارهای روحی را در پیدایش آن موثر می دانند.

 

 

اکثر موارد بیماری به صورت اسپورادیک (تک گیر) می باشد. شواهدی دال بر تأثیر استعداد ژنتیکی و ارثی وجود دارد. میزان بروز همزمان در دو قلوهای تک تخمکی (همسان) 30%-25% است. احتمال ابتلا بستگان درجه اول بیماران 15-5 بار بیش از سایرین است. خطر ابتلا در خواهران و برادران فرد مبتلا 5%-2% است در حالی که خطر ابتلا در والدین یا فرزندان فرد مبتلا کمی پایین تر است.

 

 

میزان عود در طی سه ماهه سوم بارداری کاهش می یابد. بسیاری از مطالعات افزایش میزان عودها را در شش ماه اول بعد از زایمان نشان داده اند. روی هم رفته به نظر نمی‌رسد بارداری اثر دراز مدتی روی دوره بیماری یا میزان ناتوانی حاصل از آن داشته باشد.